Anna Sokół-Kociuba
Zaburzenia ze spektrum autyzmu są jednymi z najczęściej diagnozowanych zaburzeń rozwoju. Obecnie występuje znacznie częściej niż zespól Downa czy MPD (mózgowe porażenie dziecięce). Zgodnie ze współczesną wiedzą zaburzenia ze spektrum autyzmu zaliczane są do zaburzeń o podłożu neurobiologicznym.
U dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu występują nieprawidłowości w rozwoju społecznym – zwłaszcza w zakresie umiejętności naprzemiennych interakcji społecznych, nieprawidłowości w komunikowaniu się – zarówno werbalnym, jak i niewerbalnym, występowanie sztywnych wzorców zachowania, aktywności, zabawy oraz zainteresowań. Sama diagnostyka zaburzeń ze spektrum autyzmu jest trudna, ponieważ natężenie zaburzeń jest różne u poszczególnych osób. Tworzy to niekiedy skomplikowany obraz kliniczny, który musi być rozpoznawany całościowo. Dlatego tak ważne są prawidłowo wcześnie wychwycone deficyty w rozwoju dziecka. Diagnoza zaburzeń ze spektrum autyzmu wymaga konsultacji wielu specjalistów pracujących z dzieckiem, aby można było wskazać na nieprawidłowości w rozwoju, ale również – co ważne – określić mocne strony dziecka, na których bazować będzie późniejsza terapia.